Familie Opstellingen …. Hoe confronterend kan dat zijn?
Wat impulsief maar eigenlijk ook weer tekenend voor mij had ik me ingeschreven voor een workshop Familie Opstellingen. Met ook nog het komend weekend een ‘date met NLP’ zoals de workshop gekscherend werd genoemd, betekent het toch wel weer een beetje veel hooi op die vork. Behalve mijn vaste parttime baan, het opzetten van mijn eigen coachingspraktijk en alle andere kerst- en feestzaken is een beetje pas op de plaats deze maand niet eens zo’n slecht idee. Maar ik zit in een soort flow waar ik niet echt van af lijkt te willen. Het is prettig om ermee bezig te zijn en geeft eigenlijk een fijn soort energie. Zolang het maar geeft en niet neemt, zeg ik altijd maar. En toch is het druk tussen alle kerstballen door. Mijn boom staat ook nog niet eens! Een tikkie stress dus en dat terwijl de workshops leuk zouden moeten zijn. Ik weet het ‘niks moet’, maar het is er toch even weer en tegelijk bemerk ik me dat ik de drang erbij toch wel logisch vind. Ja, moeten dus.
Dus sjeesde ik van de week in mijn auto richting file. Da’s nou jammer en vooral wanneer ik toch zo stipt op tijd weg was gegaan. Ik baal ervan om hijgend en net voor tijd ergens binnen te wandelen. Rekening houdend met de gedachte, dat ik niet goed wist waar ik zijn moest, wist ik ook dat er niets anders op zat dan me gewoon rustig door Mr. Tom de weg te laten leiden. Alhoewel ik best dat ding vertrouwde, vroeg ik iedere willekeurige voorbijganger ietwat paniekerig de weg met als gevolg dat ik inderdaad net iets voor tijd de zaal betrad. Met nog zo’n 50 andere coaches, counselors en therapeuten zat ik te wachten op wat komen ging. Ik had me een stoeltje toegeëigend veilig in een hoekje dichtbij de ingang en aardde. Rust, ademhaling omlaag en focus op even helemaal niets. Geen kerstdrukte, menu’s bedenken of van wie had ik ook alweer het lootje getrokken, maar een zenmomentje pakken. En het werkte. Ik sloeg de menigte gade en bemerkte dat de meeste aanwezige mensen elkaar kenden. Dat maakte dat ik me ook een klein beetje alleen voelde. En toch is dit de omgeving waarin ik me de laatste tijd begeef. Het voelt misschien nog wat onwennig, maar het is wel wat ik leuk en vooral prettig vind. Een beetje gezonde spanning hoort daarbij.
Workshop Familie Opstelling; ik was enorm nieuwsgierig. Ik had het al eens meegemaakt. Het is een goede methode om patronen te herkennen, gevoelens te benoemen en te achterhalen waar vandaan komt hoe we doen zoals we doen. Tijdens deze avond kreg ik 4 opstellingen te zien. Thema’s als verantwoordelijkheidsgevoel, schuld, angst, er ergens bij willen horen passeerden de revue. Na het korte gesprek die de begeleider met de vrager voerde, werden de representanten intuïtief uitgenodigd door de vrager om deelgenoot te zijn van de familie. Het verbaasde me enorm dat de representanten gevoelens en gedachten hadden, die nagenoeg overeenkwamen met degene die zij in de opstelling representeerden. En toch is het geen opgelegde rol, dat gespeeld werd. Het leek te ontstaan door het opstellen van de representanten in het systeem. Gevoelens werden voelbaar, emoties kwamen vrij. De pijn werd benoemd zodat de vraag enigszins beantwoord kon worden. De energie was goed voelbaar. Het verbaasde me steeds weer. Er volgde acceptatie en het kunnen plaatsen van het gevoel, de plek maar ook de volgorde in het gezin werd duidelijker. Er was weer balans. Het was imponerend te zien hoe een oplossing of oplossingsrichting zich aandiende. Door het bekijken van je eigen systeem van een andere kant, ga je het ook anders beleven. Het levert je zowel fysiek, emotioneel maar rationeel veel positieve energie op.
Wat zorgt ervoor dat mensen in de ‘knel’ komen te zitten in hun eigen systeem? kun je je afvragen. Wellicht herken je ze wel een beetje. Momenten wanneer je gewoon afvraagt ‘wat is het waarom ik zo doe of reageer?’ Of wanneer je je afvraagt wat voor een impact je eigen opvoeding heeft op je huidige gedrag. Of wanneer terugkerende conflicten zich voordoen? Patronen die zich herhalen en waar je last van hebt in zowel je privéleven als op je werk. Maar het kan ook gewoon uit nieuwsgierigheid zijn om dingen inzichtelijk te krijgen. Het is een manier om helder te krijgen waar patronen vandaan komen. Waarom je doet zoals je doet, bewust of onbewust, reageert zoals je reageert en hoe je omgaat met de dingen des levens.
In de auto terug op weg naar huis voelde ik dat deze methode ook iets is om toe te passen in mijn eigen praktijk. Mijn inschrijving voor de opleiding ligt al klaar. Het blijft een interessant fenomeen waarom we doen zoals we doen. Hoe voelt het, wat doet het met me? Is het me aangeleerd en dat zonder enig oordeel, schuld of overweging? Doen zoals je denkt dat je iets wil doen, mag doen of zelfs weer het moeten doen. Wat heeft mijn gedrag voor een impact en wat doet dat met die ander? De veilig voelende en vertrouwde patronen, die maken dat je handelt zoals je denkt dat goed is. Uiteindelijk is niets goed of fout, maar het zou meer kloppen als het past bij je persoonlijkheid en dan kan een andere blik op je eigen plek in het systeem best een handje helpen.
Een blik van herkenning? En zou je graag een gesprek met mij willen? Stuur dan een email naar laureen@krachtvaneenvoud.coach en dan nodig ik je graag uit voor een gesprek.
Laureen Paling-Stout
©Kracht van Eenvoud
www.krachtvaneenvoud.coach
10 december 2015
