Loslaten, weer zo’n moment
Van kleuter naar puber, van jongvolwassene naar werkende vrouw. Vandaag is onze dochter afgestudeerd. Haar verdediging is geweldig gegaan dus hangt de symbolische vlag hier uit. Geen schoolboeken meer, geen colleges van die leuke docenten, niet meer zoeken naar die handige schoolagenda, geen wisselende roosters .. weg schoolstress.
Vanaf volgende maand gaat zij een andere levensfase in, dat werken heet. Ik straal van trots en gun haar alles wat haar te wachten staat.
Maar even denk ik terug aan die momenten, dat ik haar met die zware schooltas weg zie fietsen. Even mijmer ik weg en zie ik die vergeten lunchpakketjes op het aanrecht liggen. In gedachte hoor ik haar verhalen hoe ze in discussie was gegaan voor dat extra 10e punt om die 5 weg te poetsen. Denk ik aan die avonden bijles, die ze kreeg van haar vaderlief, die mij ook een déjà vu bezorgden. Zie ik ons samen de tijdschema's maken tijdens de tentamenperiode om niet in de stress te raken. Zie ik haar uitgeteld op de bank liggen na de avontuurlijke schoolkamp. Denk ik terug aan de creatieve kringgesprekken, het voorbereiden van de spreekbeurten en de tussendoortjes die bijna altijd met een ander werden gedeeld. Ik hoor mezelf weer even uitleggen aan haar dat ze vandaag naar de buitenschoolse opvang moet, maar morgen niet. Raak ik de tel kwijt van het aantal gezellige schoolreisjes. Herinner ik me zelfs enkele deuntjes die ze zong tijdens de afscheidsmusical. En o ja, wat waren die 10minuten gesprekken altijd veel te kort. Ik kan zo nog wel even door mijmeren, maar word gewekt door mijn blije gevoel van binnen.
Het waren schoolmomenten die voorbijvlogen en vanaf vandaag zit het er definitief op. Een kroon op deze periode is dat welverdiende Bachelor diploma. Dat is het resultaat van het vele harde studeren. Gevoelsmatig groei je mee, neem je iedere keer afscheid van een stukje geschiedenis en omarm je de volgende periode. Wat een loslaatmoment weer. Het is even slikken, kost een aantal tissues, maar daar worden we allemaal groter (en ouder) van. En weer ben ik trotser dan trots!
Laureen Paling
©Kracht van Eenvoud
www.krachtvaneenvoud.coach
1 juli 2016
.
